مقایسۀ رفتارهای محیط زیستی بین گروه‌های قومی مطالعۀ موردی: اقوام آذری، تالش و گیلک در استان‌های گیلان و اردبیل

رفتار محیط زیستی از مفاهیم جدید مطرح‌شده در بررسی‌های محیط زیستی جوامع مدرن است که طرح آن در بسیاری از رویکردهای محیط زیستی نشان‌دهندۀ اهمیت نقش این رفتارها در محیط طبیعی است. اقوام ایرانی به‌دلیل تفاوت‌های فرهنگی در رویارویی با محیط طبیعی رفتار زیست‌محیطی متفاوتی دارند. این طیف وسیع از برخورد نسبت به محیط زیست، از متغیرها و عوامل بی‌شماری تأثیر می‌گیرد که به‌طور عمده به محیط اجتماعی فرد مربوط می‌شود. هدف این پژوهش، مقایسۀ رفتارهای محیط زیستی بین اقوام آذری، تالش و گیلک است. پژوهش حاضر، به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و ازنظر هدف، کاربردی است. جامعۀ آماری آن شهروندان شهر اردبیل، تالش و رشت‌اند و از نمونه‌گیری متناسب با حجم استفاده شده است. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ استفاده‌شده به‌وسیلۀ دانلپ و ون‌لیر (1978)، صالحی و امامقلی (1391)، مارکل (2013)، چو و کانگ (2016)، عقیلی و همکاران (1388) و صالحی و همکاران (1389) استفاده ‌شده و روایی و پایایی آن محاسبه شده است. همچنین برای تحلیل فرضیه‌ها از فن معادلات ساختاری با استفاده از نسخۀ 22 نرم‌افزار ایموس استفاده شد. نتایج نشان می‌دهند رفتارهای محیط زیستی بین اقوام آذری، تالش و گیلک متفاوت‌اند. همچنین بین قومیت آذری و گیلک تفاوت معناداری وجود دارد؛ یعنی میانگین رفتارهای محیط زیستی قومیت آذری با قومیت گیلک تفاوت دارد. به‌علاوه بین رفتارهای محیط زیستی قومیت آذری و تالش تفاوت معناداری وجود ندارد. از یافته‌های دیگر بین رفتارهای محیط زیستی و قومیت این است که تفاوت معناداری بین میانگین رفتارهای محیط زیستی قومیت گیلک و تالش وجود دارد؛ به عبارت دیگر، رفتارهای محیط زیستی قومیت گیلک در مقایسه با قومیت تالش تفاوت معناداری دارند.